De maan is vol, samen met de sterren aan de hemel werpt het een subtiel licht door de boomrkuinen. Ze sluit haar ogen en laat het bos op haar inwerken. Ze hoort de koele ochtenwind ruisen door de boomtoppen, voelt het gras en de takjes zacht prikken onder haar voetzolen. Haar neus vult zich met de aardse geur van mos. Als een uil zijn aanwezigheid laat horen, glimlacht ze. Haar tred is kalm en bedachtzaam, alsof ze elke plek onder haar voeten voelen wil. Het goudblonde haar valt in lange krullen over haar schouders tot aan haar heupen, het witte gewaad hangt strak om haar lichaam. Ze wrijft door haar haren, ontbloot een puntig oor en knoopt de klimop die haar gewaad sluit wat losser. Ze glimlacht, raakt met haar vingertoppen de begroeiing aan, speelt met bladeren en bloemen. De nachtvlinders met grijswitte vleugels, dansen om haar heen. Ze opent haar hand en laat een grote even rusten op haar palm. De nachtvlinder richt even de voelsprieten naar haar, spreidt de vleugels en vliegt dan in een sierlijke beweging weg. Ze loopt naar een open plek, een klein dal tussen de bomen. Het maanlicht, niet gehinderd door het dikke bladerdek van de bomen, werpt een dun maar helder licht op de grond. Ze speurt de bodem af, staat een moment stil en loopt dan naar het midden van de plek. Van de grond pakt ze een tak, houdt deze in beide handen voor haar lippen, en fluistert. Het takje splijt in een y-vorm. Ze zakt door haar knieƫn, raakt de grond aan en duwt het takje voorzichtig in de bodem. Dan gaat ze rechtop staan, richt haar blik naar beneden en spreidt haar armen. Het takje trilt, boort zich verder de grond in, en houdt ineens stil als helder water vanuit de grond omhoog stroomt. Het zilveren licht van maan en sterren weerspiegelt op het verse plasje water. Langzaam verdwijnen haar voeten enkels, en wanneer het water haar knieƫn bereikt laat ze haar armen zakken. Ze voelt hoe het water haar lichaam omsluit, beweegt voorzichtig met haar vingers door het water, en lacht even als de koelte via de binnenkant van haar dijen omhoog kruipt. Haar gewaad drijft mee met de stijging, dwarrelt mee met de rimpels. Ze opent haar ogen, heft haar blik naar de maan en laat soepel het gewaad van haar lichaam glijden. De waterdruppels parelen op haar huid, de borsten zijn vol en stevig. Met haar handen glijdt ze over haar nek, voelt hoe de streling haar lijf laat tintelen, glijdt over haar borsten heen en kreunt van genot. Haar onderbuik vult zich, ze voelt de warmte tussen haar benen en voordat ze zich helemaal onderdompelt in het water, laat ze haar hand tussen haar benen glijden. Dan verdwijnt ze onder water. De hitte van de zon brandt zijn huid. Hij snuift de geur van het bos op, geniet van de warmte van de lucht en zuigt de geuren van het bos zijn neusgaten in. Een roodbruine vacht bedekt zijn gehoornde hoofd, de baard omkranst zijn brede kaken. Hij spant zijn spieren, zijn borstkas is breed en glimt van het zweet. Een rode lendendoek omsluit zijn heupen. Hij gromt, en rent dan soepel op zijn gekloven hoeven door het bos. Soepel en snel beweegt hij door het bos, ontwijkt takken en bomen met gracieuze sprongen. Een ree voedt een kalfje en blijft rustig liggen wanneer hij vlak voor haar stopt. Zij kijkt naar hem, hij strekt zijn arm uit en aait haar stevig tussen de hoorns. Het kalfje drinkt onverstoorbaar verder. Een eekhoorn gebruikt zijn brede rug als springplank onder weg naar een andere boom, een arend volgt hem op grote hoogte. In de bomen kijken talloze ogen zijn kant uit, maar nergens heerst angst. Met grote sprongen rent hij verder, tot hij aankomt bij een open plek. Hij gromt als hij ziet dat op zijn favoriete plek in het bos nu een meer ligt. Hij beent met krachtige stappen om het meer heen, zijn ogen alert, de spieren gespannen. Bij een klein strand staat hij stil, hij grijpt een wit gewaad van de grind, ruikt er even aan. Hij sluit zijn ogen en spert zijn neusgaten. In een soepele sprong is hij in een keer bij de rand van het water, kijkt links en rechts en steekt dan zijn grote hand in het meer. Voorzichtig laat hij de druppels zijn mond inglijden. Dan gaat hij abrupt zitten, kijkt naar de zon en wacht. De zon zakt verder naar beneden, en langzaam verschijnt de maan in haar volle glorie aan de hemel. Een prachtig mengsel van rood en blauw kleurt de lucht, de stralen van zon en maan vallen door de bladeren heen. Hij tuurt over het water, tot ineens het gladde oppervlak wordt verstoort. Fel springt hij op, gaat wijdbeens aan de waterkant staan, zijn lijf gespannen. In het midden van het meer ziet hij gouden lokken drijven, sereen en stil rijst er een vrouwengezicht omhoog. Hij deinst even achteruit, maar herpakt zich. De vrouw toont een zachte glimlach en langzaam ziet hij haar lichaam boven de waterspiegel. Ze heeft een melkwitte huid, het gemengde licht van zon en maan schijnt op de zachte schouders. Ze beweegt zich langzaam maar zeker zijn kant op. Haar borsten verschijnen, vol en stevig, en hij geniet van de tepels die prachtig hard lijken. Ze lijkt verlegen, maar haar ogen schitteren van kracht. Zonder aarzeling loopt ze op hem af, toont haar naakt lijf met de prachtige welvingen en het natte schaamhaar tussen haar benen. Ze blijft tot aan haar knieƫn in het water staan. Met haar linkerhand maakt ze een snelle beweging, en hij gromt als zijn lendendoek van zijn heupen valt. Haar rechterhand glijdt via haar hals en haar borsten naar haar lendenen. Hij strekt zijn lichaam, zijn lid is groot en staat trots en hard overeind. Dan beent hij het water in, tot hij vlak voor haar staat. Ze kijkt hem aan, laat een hand over zijn behaarde lijf naar zijn lid gaan en hij gooit zijn hoofd in zijn nek. Ze zakt door haar knieƫn, omklemt met beide handen zijn massieve lid, en kust het liefdevol. Hij grijpt haar hoofd vast, maar zij ontwijkt zijn greep vlug als water. Met een lacht op haar lippen draait ze zich om, loopt verder het water in. Met een stevige sprong staat hij achter haar, grijpt haar vast en ditmaal ontsnapt ze niet. Zijn gespierde armen klemmen haar vast, zijn handen klauwen haar borsten en ze kreunt als hij zijn stevige lijf tegen haar aan duwt. Hij bijt zacht in haar schouders, gromt en kreunt als hij voelt hoe zij hem naar binnen laat glijden. Hij beweegt stevig maar traag in haar, en met elke stoot glijden ze samen langzaam het water in. Onder water glijdt ze los uit zijn greep, ze duwt hem soepel op zijn rug en gaat bovenop hem liggen. Dan duwt ze haar onderlichaam tegen de zijne, grijpt zijn lid en begeleidt hem soepel bij haar naar binnen. Ze smelten samen, bewegen hun lijven in een ritmisch geheel tot de zon verdwenen is en de maan haar plaats aan de hemel inneemt. De zon brandt op zijn huid. In zijn armen ligt de zachte gedaante, de huid naakt en wit. Ze opent haar ogen en staat op. Kijkt naar zijn naakte gespierde lijf, zijn lid ligt ontspannen tussen zijn benen. Dan pakt ze het gewaad van het strand, omsluit haar lichaam met het stof, knoopt het met takjes dicht en schrijdt het bos in. Hij kijkt haar na, pakt zijn lendendoek, laat een woeste schreeuw klinken en verdwijnt met grote sprongen in het bos.