Maandag ochtend, 29 Juli. Nog een paar dagen en dan begint het werk weer. Met deze gedachte smeer ik enkele boterhammen en grijp naar de kaasschaaf welke ik met krachtige halen door de kaas laat glijden. Werk, een diepe zucht volgt. Vandaag is het mooi weer en ze vertelden gisteravond op het journaal dat het de komende week heel warm zou gaan worden. En ik zit dan weer in de auto, bij klanten op bezoek, portret fotos maken en s’avonds achter de computer de fotos bewerken. Jaren geleden klonk dit zo mooi, zo spannend en creatief maar er is haast nooit tijd om iets echt goeds te maken. Om eens echt de puntjes op de “i” te zetten. Ik merk dat ik meestal geen camera meer meeneem als ik vrij heb. Ik heb gekozen om te werken buiten de studio in de hoop dat ik iets verfrissends kon toevoegen aan het ingezakte wereldje van de fotografie. De verwachtingen zijn meestal die van saaie maar doeltreffende portretten zonder enige verassing of uitspatting. Met andere woorden saai en ik doe er aan mee wat me langzaam maar zeker naar een depressie lijdt. Ik moet gaan veranderen, ik moet die passie weer vinden en dit keer voet bij stuk houden. Vandaag is als geen andere dag om opnieuw mijn liefde voor fotografie te ontdekken. Vandaag, zeg ik tegen mezelf, is de dag om weer in vuur en vlam te staan. Maar meteen bedruipt me het gevoel van hoe dit de zoveelste keer is sinds de lente begon dit jaar dat ik mezelf dit vertelde. Elke keer ging ik met goede moed op pad naar een klant en durfde niet om mijn intenties tot realiteit om te zetten. De klant twijfelt, de klant kijkt me verwonderd aan, de klant… Vandaag is er geen klant, vandaag is er zand, zon, water en wat groen in de duinen. Onschuldig, niet klagend en geen gezeur om geld of een budget. Gewillig en geduldig is wat ik vandaag ga ontmoeten. Spreek ik mezelf nu moed in of geloof ik dit nu echt. Ik vraag het me af terwijl ik de boterhammen en een fles water in een katoenen tas doe. Handdoeken erbij, wat crème en een petje tegen de zon. Dan mij camera en lens maar die staat al klaar, gisteravond zoals gewoonlijk al klaar gezet. Ik trek de deur achter me dicht en loop naar de auto die voor mijn huis staat geparkeerd. Ik woon op het platteland en heb in dat opzicht niets te klagen. Ik hou van de leegte al wordt die steeds meer opgevuld met windmolens, stallen en de optrekkende buitenwijken van de steden om me heen. In de auto dan maar en op naar de zee want daar kan ik nog vooruit kijken en niets meer zien behalve golven en de horizon. Vandaag is het de beurt aan Callantsoog, een strand waar ik in geen jaren meer geweest ben. Na ongeveer 45 minuten rijden sta ik op een al redelijk drukke parkeerplaats. Vaders en moeders roepen naar hun kinderen en slepen grote tassen met, naar wat ik aanneem strandspullen, met mee. Ik zie de stress op de gezichten van de ouders en de verwachting van de kinderen die spingen en rennen. Ik weet zeker dat ik dit uit de weg moet gaan en uit ervaring weet ik dat ik genoeg ver van een strandtent moet gaan liggen om dit allemaal te vermijden. En zo sjok ik achter een groepje mensen aan, de camera tas om mijn schouder en de katoenen tas in mijn hand. Na enkele minuten komt een zilte lucht me tegemoet, de zee. Ik ben nog niet bovenaan de duinen maar weet hoe goed het voelt om de zee weer te zien, alles veranderd voor me als ik het strand en zee stap voor stap zie verschijnen. Ik voel me weer tot leven komen bij het aanzicht, de geuren en vooral het geluid. Ik schop mijn schoenen uit en houdt die in mijn hand. Mijn pas versnellend loop ik naar beneden, langs groepjes mensen. Zonder te denken sla ik links af tussen 2 strandtenten door. Die aan de rechterkant is nieuw, iets moderns en aan de linkerkant neem ik een bekender gebouwtje waar. Maar ik heb geen zin om te kijken, ik wil vlug verder. Ik loop zo vlug mogelijk naar het water en voel het natte koele zand onder mijn voeten. Dit voelt geweldig en zo vertrouwd. Ik loop verder zonder op te kijken, ga voorbij aan 2 pieren en dan pas kijk ik naar links, op zoek naar een rustige plek. Met lichte verbazing merk ik dat ik op het naaktstrand ben, maar dat was toch pas enkele honderden meters verderop, dacht ik. Ik kijk nog eens goed en kijk achterom. Misschien al net na de eerste pier zie ik mensen zonder kleren lopen, ik weet het niet zeker maar waar ik nu sta is het duidelijk. Wat zal ik doen, preuts ben ik niet en vroeger kwam ik vaker op dit naaktstrand maar dan vaak later op de dag zo tegen de avond als het heel rustig was. Teruglopen durf ik niet want dan lijkt het net alsof ik te bang ben om me bloot te geven, letterlijk gesproken dus. Ik doe alsof ik op zoek was naar een plekje, kijk wat naar voren en naar achteren en zie even verderop een plek ver genoeg van andere mensen. Daar stap ik recht op af, alsof geen twijfel meer heb. Ik voel me opeens best wel stoer en merk ook dat er enige spanning in me opkomt. Het naaktstrand is eigenlijk iets raars want ondanks dat mensen geen kleren aan hebben is het soms minder erotisch dan een gewoon strand. In mijn ervaring is het er meestal ontspannender en misschien komt het wel gewoon omdat niemand iets verhult, alles is zichtbaar. Ik kijk niet om me heen, ik loop naar die lege ruimte op het strand en leg mijn spullen neer zo veel mogelijk top even grote afstand van de verschillende groepjes en mensen om me heen. Een gezin met 2 kinderen, 2 stelletjes man en vrouw elk, 2 vrouwen alleen en een man alleen. Sommigen kijken naar me en anderen lezen wat of liggen met hun gezicht de andere kant op. Ik spreid de handdoek op het zand, doe mijn kleren uit en rol die op zodat ik ze gebruiken kan als een kussentje. Ik haal eens diep adem, blaas het rustig en voldaan uit en ga liggen. Nu pas denk ik eraan hoe ik er uit zie. Ik heb me geschoren, zowel mijn gezicht als tussen mijn benen. Een gewoonte omdat ik het leuk vindt te doen als ik douche. Het heeft verder geen betekenis voor me maar ik vindt het er verzorgder uitzien dan een bos wilde haren. Gisteravond had ik het nog helemaal glad gemaakt en ingesmeerd met kokosolie zodat de huid soepel blijft en er minder kans op ontstekingen is. Ik lig op mijn rug en mijn pik leunt naar links terwijl mijn harde ballen precies tussen mijn iets gespreide benen staan. Liggen of hangen kan ik het niet noemen want ze zijn echt hard en lijken wel tegen mijn lichaam aangeplakt. Nu ik zo kijk zie ik dat zowel mijn pik als ballen langzaam bewegen. Ik doe helemaal niets en toch veranderen ze van vorm en positie. Niet veel maar genoeg voor me om het te zien. Nu ik zo kijk komt er een kleine opwinding in me naar boven, zien anderen dit dan ook denk ik. Het zou niet kunnen van die afstanden maar ik kijk toch even om me heen, heel voorzichtig, of er iemand kijkt. Het stelletje aan mijn rechterkant, naar de zee toe, kijkt mijn richting op. Ze praten een beetje met elkaar maar ik kan niet lezen van hun gezicht wat ze zeggen. Ze hebben een prettige uitstraling, zelfs een kleine lach, op hun gezicht dus ik neem aan dat het wel goed zit. Het stelletje links van me is druk met elkaar bezig. Ik zie zijn hand op haar billen. Mijn pik trilt. Ik draai mijn hoofd achterom en zie een vrouw van misschien 45 jaar of ouder. Ze zit rechtop met volle borsten en haar benen opgetrokken en een beetje uit elkaar. Ze kijkt me recht aan en werpt me een glimlach toe. Ik kan het niet laten en zie haar ongeschoren kutje. Mijn pik trilt weer en groeit een beetje. De andere vrouw, aan de linkerkant en ook achter me ligt op haar buik en leest een boek. De man alleen ligt op zijn rug en kijkt of omhoog of heeft zijn ogen dicht. Ik kan het niet zien van deze afstand. Het gezin met kinderen is druk met zichzelf bezig, de vader pratend en wijzend naar de zee. Ik kijk weer naar de vrouw met opgetrokken benen en ze is gaan liggen, op haar buik. Haar hoofd is nu richting duinen en ik kijk naar haar voetzolen, haar benen, haar billen, rug en achterhoofd. Alsof ze mijn staar voelt draait ze haar hoofd, tilt haar rechterarm een beetje omhoog en kijkt van onder haar arm naar mij. Haar onderrug spant zich een beetje en ik denk dat haar benen iets bewegen. Ik denk zelfs dat ik nu wel haar kutje zie terwijl ze net nog schuil ging. Mijn pik springt omhoog en ik kan het groeien net meer stoppen. Ze kijkt en een glimlach komt weer tevoorschijn en draait haar hoofd om en gaat weer helemaal liggen. Het stelletje aan mijn rechterkant zag dit allemaal en beiden glimlachen vriendelijk mijn kant op. Zij begint haar vriend of man nu te strelen, ik denk dat er iets opwindends is gebeurt voor ze. Ik draai me om en ga op mijn buik liggen en schaam me een beetje dat ik zo vlug ben meegenomen in een erotisch spel dat ik nog niet helemaal begrijp. Mijn cameratas staat nu precies tussen mij en de glimlachende vrouw in. Dit voelt goed want mijn harde pik roert ook wat anders in me namelijk een drang om meer te doen dan kijken en bekeken te worden. Ik duw mijn lul hard tegen mijn handdoek, tegen het harde zand onder mijn handdoek in de hoop dat de erectie minder wordt. Het wordt alleen maar meer. Deel 2 is hier http://www.erotischsprookje.nl/story/745-316