Een zonnige donderdagochtend in het vroege voorjaar. De bomen langs de weg richting het oude dorpje staan op het punt om uit te komen. We zijn te vroeg voor de afspraak met de makelaar en hebben dus nog tijd genoeg voor een kop koffie in het plaatselijke dorpscafé.
We zijn opgetogen en begroeten vrolijk de mensen die aan de tafeltjes in het café zitten. Achter de bar staat een knappe dertiger met een mooie bos krullen. Jasper gaat even terug naar de auto om zijn sigaretten te halen. Ik bekijk het oude interieur en probeer me voor te stellen of ik me hier als vaste gast thuis zou kunnen voelen.
‘Goedemorgen,’ hoor ik zeggen. Twee seconden later pas realiseer ik me dat de begroeting voor mij is bedoeld.
‘O, sorry,’ stamel ik, ‘ik was even aan het wegdromen.’ Wat een stuk, denk ik bij mezelf en bestel een cappuccino en een gewone koffie. Jasper is teruggekomen en steekt een sigaret op. Hij kijkt op zijn horloge, kijkt om zich heen en neemt een slok van zijn koffie.
‘Leuk, hè,’ roep ik enthousiast.
‘Ja, die daar is heel leuk, Nancy,’ zegt hij plagerig, terwijl hij naar de jongen achter de bar kijkt.
‘Nee, hee, dat bedoel ik niet. Het is hier leuk.’
‘Ja, dat is het zeker,’ antwoordt hij lacherig. Hopelijk is het huisje dat we gaan bekijken, ook helemaal goed. Op Funda zag het er erg leuk uit. Een soort miniboerderijtje met een oude schuur erbij. Niet een heel grote tuin, maar wel weer aan het water. We moeten weer gaan want we willen ook nog even een indruk van de straten in de omgeving hebben, voordat de makelaar zich meldt. Jasper loopt naar de bar om te betalen. Ik staar door de ramen naar buiten en kijk hoe de eigenaar van het restaurant aan de overkant het terras naar buiten sjouwt. Ik doe m’n jas aan en zoek m’n tas. Jasper maakt een praatje aan de bar. Ik loop zijn richting op en we zeggen gedag.

De routeplanner geeft aan welke kant we op moeten. We rijden door mooie sfeervolle straten. Een groot bord in een weiland kondigt aan dat er op die plek een beautycenter gebouwd gaat worden.
‘O, lekker,’ roep ik. ‘Dit moet het haast wel zijn.’ Jasper waarschuwt me om niet al te enthousiast te worden, want het huis zou best wel eens kunnen tegenvallen. Als we de straat in rijden, houd ik het niet meer.
‘Nog twintig nummers van “ons” huis verwijderd.’
‘Yes, Nancy, Nog tien huizen,’ antwoordt Jasper gespannen.
We parkeren de auto in de berm van de buren zodat we beter zicht op het huis houden. De woning lijkt onbewoond en dat geeft ons de kans om wat brutaler rond te kijken.
‘Moeten we niet op de makelaar wachten?’ Ach, wat kan ons het schelen. Het huis is qua type en sfeer helemaal wat we zoeken. We lopen door de tuin naar het water en zien ons al helemaal in de zomer op het terrasje zitten. We kijken door de ramen aan de achterkant van het huis naar binnen. O, daar moet er wel het een en ander gebeuren om het weer in originele staat te brengen, maar het kan ons enthousiasme niet onderdrukken. Ik omhels Jasper en geef hem spontaan een lekkere kus.

‘Kom, laten we zien of we door het raam van de schuur kunnen kijken,’ stel ik voor. Het is een prachtig schuurtje. Het heeft iets van een tuinhuisje of een kapelletje. De deur kan open, maar we twijfelen. Want wat als de makelaar ook te vroeg is? We gaan toch naar binnen. Tegen een oude inbouwkast staat wat rommel. Jasper zet het aan de kant en opent de deurtjes. Het is geen kast maar een soort bedstee. Wat is dit mooi. We kijken met ogen alsof het een paleis is.
‘Zullen we hier een relaxtuinhuisje van maken?,’ vraagt Jasper aan mij.  ‘Met een jacuzzi en een schuifpui zodat we over de weilanden achter het slootje kunnen uitkijken. Dan nog de bedstee restaureren, een haard plaatsen en genieten maar.’ Terwijl hij dit allemaal zegt, pakt hij me van achter vast en kust me in m’n nek en speelt zachtjes met m’n borsten. Zijn idee heeft me opgewonden. In eerste instantie probeer ik zijn handen nog weg te halen, omdat ik bang ben dat iemand ons kan zien.
‘Als dit eenmaal van ons is, Nancy, ziet toch ook niemand ons,’ is zijn reactie, terwijl hij mijn borsten blijft strelen. Door de spanning van de situatie ben ik wel in de mood en laat hem dan ook even zijn gang gaan. Via mijn borsten gaan zijn handen naar mijn zij en langzaam masserend eindigt hij bij mijn billen. Ik kijk door een klein raampje waarvan het glas is gebroken, naar buiten en ik voel hoe hij zijn kruis tegen m’n billen drukt. Zachtjes beweegt hij op en neer en ik voel dat hij een stijve krijgt. Zijn handen glijden naar mijn dijbenen en langzaam schuift hij m’n rokje omhoog. De stof is zacht en dun en door zijn massagebewegingen zink ik in een roes weg. Zijn vingers duwen mijn string opzij. Ik wacht op zijn eerste kreun. M’n string gaat nog verder opzij en ik voel zijn vinger tussen m’n benen. Daar komt zijn liefkozende kreun. Ik vind het heerlijk dat hij opgewonden raakt op het moment dat hij voelt dat ik nat ben. Met een hand kneedt hij een borst, zijn stijve voel ik tegen m’n billen en ik spreid m’n benen iets zodat hij er nog beter bij kan. Ik kan m’n orgasme uitstellen, maar wil nu dat hij doorgaat. Op een zalige manier laat ik me in een vreemde schuur klaarvingeren en het meest verwonderlijke is nog dat ik er van kan genieten ook.

Het grind op de oprit verraadt dat er een auto aankomt. Dat moet de makelaar zijn. Ik fatsoeneer mezelf en we lopen snel weer de tuin in. Uit de auto stapt een knappe vrouw van half veertig. Vriendelijk komt ze op ons afgelopen en ik geef haar een hand. Ik zie hoe Jasper zijn hand uitsteekt en hoe hun de vingers elkaar even omvouwen. We gaan het huis in en krijgen daar een rondleiding. We proberen niet al te enthousiast over te komen en luisteren vooral naar wat de makelaar heeft te zeggen.
‘De tuin hebben jullie al gezien,’ zegt ze. ‘Zullen we daarom dan maar meteen de schuur bekijken?’ Als ik de schuur inloop zie ik mezelf weer even voor het raampje staan.
‘O, dat raampje is stuk,’ is het enige dat ik kan uitbrengen. Jasper redt me uit de situatie en zegt dat er wel iets moois van is te maken.
‘Een relaxruimte met jacuzzi bijvoorbeeld.’ De makelaar draait zich glimlachend om en zegt dat dat zeker geen slecht idee is.
‘Ik kom graag eens kijken als het zover is,’ antwoordt ze.
Aan Jasper te zien is dat zeker een welkome optie. We vragen haar even om overlegtijd en spreken af dat we over een uurtje naar haar kantoor komen.
‘Kom we gaan een kop koffie drinken in het café,’ zeg ik tevreden.