Niemand zei iets. Alleen het geluid van ijzer op ijzer verbrak de stilte. Ze hadden Vera Summers uiteindelijk over gebracht, naar een vrouwengevangenis. Ongeveer veertig kilometer van de plek waar ze werkte, had ze ingeschat. Na op het bureau vluchtig te zijn ondervraagd, en vooral langdurig te zijn gefouilleerd, waarbij meerdere paren handen brutaal en schaamteloos, onophoudelijk en onvermoeibaar haar lichaam hadden betast, was ze aan het einde van de dag, met zes andere lotgenotes op transport gezet. Bij aankomst in het armzalige deprimerende gebouw, was ze verstijfd van angst geweest. Dit moet een nachtmerrie zijn, schoot het door haar heen. Maar dat was het niet besefte ze tot haar grote afgrijzen. Ze werd hardhandig door twee vrouwelijke bewaarders mee gesleurd, naar wat voor haar overkwam als een aankomstruimte. Stapels dekens en groezelige grijze lakens, lagen in rommelige stapels opgeslagen langs de verbladerde muren. Ze werd kortaf gesommeerd in het midden van de ruimte te gaan staan, en vooral niet te bewegen. Een derde vrouw kwam de ruimte binnen lopen, waarna de twee anderen tegelijk en met respect, voorbeeldig salueerden. Trek je kleding maar uit en gooi ze daar maar neer, hoorde Vera nu verbaasd, over het vrijwel accentloze Engels van de autoritaire vrouw voor haar. Ze moest ongeveer rond de veertig zijn, bedacht Vera onder de indruk van de verschijning. Ondanks dat je haar als mooi zou kunnen omschrijven, bleef haar blik glashard. Een paar indringende bijna zwarte ogen, keken haar minachtend en onderzoekend aan. In een van haar handen hield ze een forse in leer gebonden wapenstok. Dan moeten die handboeien wel eerst af, stamelde Vera nu moeizaam en terughoudend. Haar keel zat vrijwel dicht geknepen. De vrouw snauwde een kort bevel tegen een van haar ondergeschikten, die nu gedienstig, met een bos vol sleutels, haastig Vera's kant op bewoog. Haar pijnlijke armen waren nog zo verdoofd, van de lange onderbreking van bloedcirculatie, dat zij ze nauwelijks in beweging kon brengen. Met haar onvaste trillende handen, begon ze onhandig haar blouse te ontknopen. Ze had geen b.h aan gedaan die ochtend, besefte ze opgelaten, zelfs voor het minieme textieltje was het al te heet geweest. Ze ontknoopte aarzelend haar short en schoof hem schuchter naar haar enkels. Alleen nog maar met het roze minuscule stringetje aan, en de sneeuwwitte espadrilles aan haar voeten, keek ze berustend en afwachtend naar de hoofdbewaarster voor haar. De hand was zo snel uitgeschoten, dat Vera niet eens gevolgd had, wat haar plotseling geraakt had. Een dun straaltje helder rood bloed, stroomde langzaam uit haar mondhoek. Nog maar net binnen, hoorde ze nu verdwaasd, en nu al opstandig. De vrouw bracht zich dreigend dichter bij haar. Als ik zeg dat je je moet uitkleden kleed je je ook uit prinsesje, dat betekent helemaal. Ze had de woorden woedend uitgespuwd, en haar ogen vonkelden gevaarlijk. Ze trok een vinger onder de rand van de string en met een protesterende klap van het elastiek, trok ze het met een felle ruk naar zich toe. Vera moest de neiging om haar vagina te bedekken onderdrukken. Ze had het vermoeden dat alles wat ze nu, ongevraagd zou doen, automatisch niet goed zou vallen. De vrouw leek bevreemd naar het roze stringetje in haar handen te staren, alsof ze nog nooit zo iets gezien had. Of niet kon veroorloven besefte Vera droog. Het blik van de vrouw gleed vervolgens naar haar vrijwel kaalgeschoren heuvel, waarop zich slechts een blond minuscuul streepje schaamhaar bevond, en waarbij, haar helder roze schaamlippen subtiel in het neonlicht, glansden. De vrouw bracht haar wapenstok naar voren en bracht de punt tegen de venusheuvel van het meisje aan. De koude stok ontlokte even een rilling. De vrouw draaide traag de stok in haar hand en drukte hem plagend tussen Vera's benen door, tot hij stevig tegen haar billen was aan beland. Alsof ze even weer schrijlings op de stang van haar vaders fiets zat schoot het door een verstijfde Vera heen, verbaasd door de absurde herinnering. Het harde blik van de vrouw leek even te verzachten en haar tong gleed even vluchtig over haar dunne lippen heen. Ze gaf een kort bevel in het Spaans aan de twee ondergeschikten, die even kort salueerden en vervolgens berustend, terwijl ze nog even verlekkert achterom keken, de ruimte uitliepen. Draai je om! Hoorde Vera nu, plaats je handen gespreid op die tafel daar. Gehoorzaam bewoog ze zich naar de lange tafel en plaatste aarzelend haar handen op het koele blad. Goed zo, klonk het van achter haar. Spreid je benen en buk naar voren, Aarzelend spreidde Vera haar lange benen en bukte zich, onbewust een holle rug vormend, alsof ze haar dagelijkse aerobicoefeningen deed, waarbij haar handen gespannen het tafelblad bleven omklemmen. Je bent lekker lenig, hoorde ze nu waarderend van achter haar. Een warme hand gleed traag over haar ronde billen heen. Hoe oud ben je? A..achtien jaar, ze moest even herhaaldelijk haar keel schrapen om zich verstaanbaar te maken. De wapenstok van de vrouw, kwam onverwachts, en met een gemene venijnige klets, genadeloos op haar omhoog gestoken kontje terecht. Achtien jaar mevrouw!, hoorde ze veel eisend en gemaakt beledigd. Haar billen leken in brand te zijn gevlogen, ging het beduusd door haar heen. Als je je gedraagt is het nog niet eens zo slecht hier dame, zei de vrouw nu van achter haar, bijna spinnend. Alles draait hier om absolute gehoorzaamheid, maar dat zul je wel begrijpen denk ik. Volgens mij ben je een heel braaf en gehoorzaam meisje. Vera draaide haar hoofd iets in de richting van de vrouw en knikte even gretig en gedienstig. Ja mevrouw stamelde ze geschokt, ik luister. Onbewust, om haar wanhopige woorden kracht bij te zetten, spreidde ze gehaast, haar benen nog iet meer uit elkaar en kromde haar rug maximaal. Vingers gleden onaangekondigd en onderzoekend, over haar goed te bereiken intieme openingen heen. Ze voelde hoe een vinger hard tegen haar rectum aangedrukt werd. Even checken of je niks mee naar binnen smokkelt mijn schatje. Haar stem klonk innemelijk en bijna vriendelijk, bedacht Vera opgelucht. Een slanke lange vinger maakte vervolgens een resolute draaiende beweging en gleed soepel haar rectum binnen. Oh maar wat een ruimte, vast niet de eerste keer hè? Of ben je daar ook gewoon lenig, hoorde Vera een omfloerste stem uitbrengen. Plagend gleed de vinger weer naar buiten om vrijwel tegelijkertijd weer plaats te maken voor haar duim, die tergend langzaam in en uit haar begon te glijden. Vera klemde haar tanden op elkaar, maar kon een gesmoorde kreun niet onderdrukken. Terwijl de opdringerige duim zijn werk bleef verrichten, voelde ze de punt van de wapenstok tegen haar gleuf belanden, die vervolgens tergend langzaam, maar genadeloos naar binnen gleed. Ja schat je bent inderdaad een braaf en verstandig meisje, jij redt het hier wel, let op mijn woorden. De stok gleed nu energiek in en uit haar gladde opening, terwijl de duim onverstoorbaar verder ging met zijn hitsige bewegingen. Vera kon haar gekreun nu niet meer onderdrukken en kermde opgewonden. Voordat ze het wist kwam ze grommend klaar, waarbij ze een vuist tegen haar mond moest drukken om een opgewonden kreet de kiem in te smoren. Ze voelde bijna teleurstellend, hoe de wapenstok vertraagt uit haar vagina gleed, vrijwel direct gevolgd door de tergende duim. Jij bent me d'r een zeg, een echt heet sletje, hoorde ze nu verdwaasd van uit de verte. Je mag je weer om draaien. Ze richtte zich verward weer omhoog, en draaide zich beschaamd, en met een blos op haar bezwete wangen om. Helaas hebben we nu niet veel tijd mijn brave blonde slettebakje, maar je kan me nu in iedergeval een snel pleziertje doen. De vrouw leunde nu met haar fraai gevormde achterste tegen het stalen bureau aan. Ze ontknoopte ongeduldig haar dienstboek en schoof hem in een vlotte beweging, tegelijk met haar slipje tot aan haar enkels naar beneden. Het ravenzwarte schaamhaar stak sterk af tegen haar gladde roombleke huid. Kom liefje op de knieën als een braaf meisje nou!. Vera wist precies wat er ging komen, en moest even onbewust aan Nina Charlton denken, die haar alles hiervan had bijgebracht. Ze bracht zich gehoorzaam en soepel op haar knieën. Krachtige handen omsloten haar hoofd, en drukte het hongerig tegen de spleet aan. Lik me klaar mijn snolletje gromde ze opgewonden. Vera stak nederig haar tongetje uit en ging zachtjes over de clitoris heen. Geleidelijk aan verhoogde ze haar tempo, waarbij ze ondertussen haar middelvinger geroutineerd in de anus liet glijden. Meer vingers, hoorde ze boven zich kreunen, stop er meer vingers in. Terwijl ze fanatiek de kittelaar bewerkte, maakte ze met haar slanke hand een kommetje met drie vingers, die ze bedreven in de anus schoof. Ja liefje jij weet wat een vrouw wil hè? Mijn blonde sletje, ga door! Op het moment dat de vrouw ongecontroleerd met haar onderlijf begon te schokken, voelde Vera dat ze ging klaar komen, en verhoogde vervolgens haar tempo. De handen trokken fel en ongecontroleerd aan haar lange haren, en ze hoorde een gesmoorde kreun boven zich. Vera liet haar vingers voorzichtig de rectum uitglijden. Oké sletje genoeg voor vandaag, fluisterde de vrouw op een bevredigende toon, we zullen elkaar nog vaak genoeg hier tegen komen, reken daar maar op liefje. Vera bevroor even bij de laatste woorden van de schaamteloze vrouw voor haar, en weer bedacht ze wanhopig, dat ze wel moest dromen, dit kon gewoon niet waar zijn. Ze behoorde nu gewoon in een keuken te staan, eten bereidend voor een groep hongerige archeologen, een leuke werkvakantie te hebben samen met haar boezemvriendin. Maar ze besefte dat ze in ieder geval iets positiefs had gescoord bij deze wrede veeleisende vrouw. Ze had tenslotte les gehad van de beste mentor, die ze maar had kunnen wensen. Nina Charlton had het haar allemaal jarenlang, feilloos bij gebracht. En plotseling hoorde ze haar woorden weer; Ik heb je een hoop kunnen leren, nu wordt het tijd om het te gaan gebruiken. En dat zou, besefte ze berustend, hier wel eens, haar hachje kunnen gaan redden. Ze werd ruw uit haar gedachten gewekt door de zware wapenstok, die even driftig tegen haar schouder aansloeg. Oké genoeg voor vandaag, sta maar op en loop maar mee! Ze kreeg vervolgens een laken en een deken in haar handen gedrukt. Daarboven op kwam een vormeloze grijze jurk, en een paar oude verweerde sandalen terecht. Kleed je maar aan, de hoofdbewaarster leek weer helemaal terug gekeerd, in haar vertrouwde ongevoelige personage. Krijg ik geen slipjes mevrouw? vroeg Vera aarzelend en lichtelijk opstandig. De vrouw grijnsde even vermaakt naar haar. Nee die zal je hier zelf moeten verdienen poppie, net als die vonkel nieuwe deken die je net hebt gekregen, die hoort normaal gesproken ook niet bij de standaard verstrekking. Maar jij weet daar vast wel wat op hè? Verkondigde ze op een achterbakse toon, met dat roze wonder tongetje van je. Zo'n braaf, en zo'n gehoorzaam meisje als jij... (word vervolgd)